فرش دوره زنديه از ديد محققان فرش ايران :

هنگامي كه به كتابهاي فرش ايران رجوع مي كنيم زماني كه به قالي دوره زنديه مي رسيم همواره سكوتي عميق يا تك مضرابي ضعيف ما را به تفكري ژرف پيرامون اين هنر در عصر مذكور دعوت مي كند كه شايد خودعا ملي شود براي پژوهش بيشتر پيرامون قالي اين عصر در ايران.

سيسيل ادوارد و در كتاب مشهور خود قالي ايران اشاره اي به اين دوره مي كند و به استناد به كتاب تاريخي سرجان ملكم كريم خان را فردي مدبر ولي بي سواد مي خواند و در هنرهاي اين دوره كه به بحث در مورد تجارت و ساخت آنها سخن به ميان آورده اما از فرش زنديه سخني نمي گويد البته دكتر سامي در كتاب خود بافندگي و بافته هاي ايران از دوران كهن اشاره دارد كه قالي در اواخر حكومت زنديان باز در ايران رونق يافته است.

تورج ژوله نيز در كتاب برگي از قالي خراسان چنين مي نويسد : آرام اولئاويوس كه جز يك هيئت هفت نفره بود در زمان شاه عباس دوم به ايران آمد و در سفرنامه خود نوشت بهترين قاليها در ايران بافته مي شود پس از صفويه با حمله افاغنه تا مدتي ايران از جمله خراسان دچار آشوب و هرج و مرج شد و سرانجام در دوران سلسله قاجار وضع كمي بهبود يافت و فرش ايران از طريق دريا وخشكي به اروپا و ساير نقاط و به عنوان مهمترين كالاهاي صادراتي ايران مطرح شد.

استاد پرويز تناولي در كتاب قاليچه هاي تصويري ايران چنين مي آورد با آمدن سلسله زنديه صلح و آرامش دوباره به ايران باز گرديد و اين بار شيراز مركز هنر و هنرمندان ايران شد و هنر تصوير گري به اوج خود رسيد و موضوع هاي تصويري در همه جا و در همه رشته ها از جمله روي سنگ و كاشي و گچ نقش بست و نقاشان زيادي به تهيه تابلوهايي از شاهزادگان و رقاصان و نوازندگان پرداختند و كار تصوير گري از انحصار كاخها بيرون آمد و به داخل خانة اشراف راه يافت اما عمر سلسله زنديه چنين نپاييد و سلسله قاجار بر روي كار آمد و تهران به پايتختي برگزيده شد.